مقدمه: ظهور نسبتا جدید آزمون VEMP گردنی و متعاقب آن VEMP چشمی، عرصه جدیدی از ارزیابی سیستم وستیبولار را فرا روی شنوایی شناسان و محققان سیستم شنوایی وستیبولی قرار داده است. با توجه به مسیر عصبی خاصی که در طی ثبت این پتاسیل مورد ارزیابی قرار می گیرد می توان آن را به عنوان آزمونی مکمل، جهت بررسی سیستم تعادلی تلقی کرد. هدف این مطالعه فراهم کردن مروری از آخرین اطلاعات درباره روش های مختلف استفاده شده برای ثبت پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی و بررسی تغییر این پتانسیل در بیماری های مختلف درگیر کننده سیستم وستیبولار بود.مواد و روش ها: جستجو بین مقالات 10 سال اخیر با کلید واژه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در بانک های اطلاعاتی Google Scholar،PubMed ، Ebsco، Science Direct و همچنین کتب مرجع مرتبط با موضوع انجام شد.یافته ها: از 58 مقاله برای بسط و توضیح مفاهیم اصلی و روش های استفاده شده برای انجام VEMP استفاده شد.نتیجه گیری: با انجام صحیح آزمون VEMP و حذف عوامل مخدوشگر تاثیرگذار بر پاسخ، و با تکیه بر نتایج تحقیقات معتبر در این زمینه می توان از آن به عنوان ابزار تشخیصی مهمی در ارزیابی بیماری های مختلف درگیر کننده وستیبول و بررسی روند درمان این بیماری ها بهره گرفت.

زمینه و هدف: آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی چشمی ابزار جدیدی برای بررسی عملکرد دهلیزی است. این پاسخ با زمان نهفتگی کوتاه را می توان با تحریک صوتی با شدت بالا، از عضلات چشمی منقبض شده ثبت کرد، و به عنوان ابزار تشخیصی برای ارزیابی رفلکس دهلیزی چشمی طرف مقابل استفاده کرد. هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه دامنه، زمان نهفتگی، نسبت اختلاف دامنه دو طرف و میزان وقوع پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی چشمی (n10) و گردنی (p13) در افراد هنجار بود.روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی 20 فرد با میانگین سنی 22.18 و انحراف معیار 2.19 سال و حساسیت شنوایی هنجار و عدم سابقه اختلالات دهلیزی انجام شد. امواج p13 و n10 با استفاده از محرک تن برست 500 هرتز راه هوایی در سطح شدت 95 دسی بل nHL و با استفاده از گوشی داخلی ثبت و مقایسه شدند.یافته ها: موج p13 در همه افراد مورد مطالعه ثبت شد، ولی در دو مورد موج n10 ثبت نشد. دامنه مطلق و زمان نهفتگی به ترتیب 140.77 میکروولت و 15.56 میلی ثانیه برای پتانسیل گردنی و 3.18 میکروولت و 9.32 میلی ثانیه برای پتانسیل چشمی به دست آمد. تفاوت معنی داری در دامنه دو پتانسیل مشاهده شد (p=0.000).نتیجه گیری: در مطالعه حاضر شاخصه های این دو آزمون نشان داد که دامنه و درصد وقوع پاسخ در پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی چشمی کمتر از پتانسیل دهلیزی گردنی بود. از آنجایی این دو پاسخ احتمالا از دو بخش متفاوت عصب دهلیزی منشا می گیرند، می توان به عنوان دو آزمون مکمل در نظر گرفت و به عنوان ابزاری برای ارزیابی اختلالات دهلیزی استفاده کرد.

زمینه و هدف: بیماران دچار دیابت نوعI  به طور شایع از سرگیجه، احساس شناور بودن، وزوز، ضعف و عرق کردن شکایت دارند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به دیابت نوعI  و افراد هنجار انجام شده است.روش بررسی: این مطالعه روی 24 فرد مبتلا به دیابت نوع Ι و 24 فرد داوطلب هنجار در محدوده سنی 40-15 سال صورت گرفت. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی با ارائه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 95 دسی بل nHL به ثبت رسید. برای مقایسه نتایج بین دو گروه از آزمون t مستقل و بررسی اثر هموگلوبین گلیکه شده بر پارامترهای پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی از آنالیز همبستگی استفاده شد.یافته ها: میانگین زمان نهفتگی p13 و زمان نهفتگی n23 در مبتلایان به دیابت نوعI  بیشتر از افراد هنجار به دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود. برای زمان نهفتگی p13، در گوش راست p=0.013 و در گوش چپ p=0.01 و برای زمان نهفتگی n23، در گوش راست p<0.001 و در گوش چپ p=0.005 به دست آمد. تفاوتی بین میانگین دامنه مطلق و نسبت عدم تقارن و درصد وقوع پتانسیل ها در دو گروه مشاهده نشد. هموگلوبین گلیکه شده نیز بر هیچ یک از پارامترهای پاسخ در مبتلایان تاثیرگذار نبود.(p>0.05) نتیجه گیری: با توجه به مشاهده زمان نهفتگی تاخیر یافته در پاسخ بیماران دیابتی نوع I، احتمال ضایعه در ورای لابیرنت به ویژه در نوار دهلیزی - نخاعی ساقه مغز وجود دارد. با این وجود، به علت محدود بودن تعداد نمونه های مورد بررسی، نیاز به تحقیقات گسترده تری در این مورد است.

زمینه و هدف: بیماری دیابت، به واسطه اختلال در سوخت و ساز گلوکز خون، سبب بروز نارسایی های قابل توجهی در دستگاه های مختلف بدن همچون شنوایی و تعادل می شود. بیماران مبتلا به دیابت، از علائمی نظیر وزوز و گیجی شکایت دارند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیرات احتمالی دیابت نوع I و II را بر دستگاه شنوایی و تعادل انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، پاسخ های شنوایی و تعادل دو گروه 15 نفره مبتلا به دیابت شیرین نوع I و II در محدوده سنی 50-40 سال به ترتیب با میانگین سنی و انحراف معیار 80.43 و 246.4، 13.48 و 973.2، و 10 فرد هنجار 50-40 ساله با میانگین سنی و انحراف معیار 30.45 و 448.4، با استفاده از آزمون ادیومتری تن خالص و پاسخ های عضلانی برانگیخته دهلیزی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: نتایج آزمون ادیومتری تن خالص در هر دو گروه مبتلا به دیابت نوع I و II در محدوده هنجار به دست آمد. در مقابل، مقایسه دامنه پاسخ های عضلانی برانگیخته از دهلیز میان گروه هنجار و بیماران مبتلا به دیابت، نشان دهنده اختلافات آماری معنی دار بود (p<0.05).نتیجه گیری: می توان گفت که در بیماران مبتلا به دیابت نوع I و II، علی رغم به دست آمدن پاسخ های هنجار دستگاه شنوایی، پاسخ های دستگاه دهلیزی در وضعیت هنجاری نبوده و نشان دهنده درگیری اندام های انتهایی دستگاه دهلیزی و مسیر مرکزی مربوط به آن هستند.

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به میگرن به طور شایع شکایات دهلیزی را گزارش می نمایند. گاهی حتی در نبود این گونه شکایات، آزمون های نورواتولوژیک در فواصل بین حملات، سردرد نابهنجاری را نشان می دهند که نشانگر اختلال عملکرد دهلیزی تحت بالینی در این بیماران است. جهت ارزیابی بخشی از سیستم دهلیزی در این بیماران، در مطالعه حاضر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در افراد مبتلا به میگرن و افراد هنجار مقایسه شده است.روش بررسی: افراد مورد مطالعه شامل 25 فرد دچار میگرن و 26 فرد داوطلب هنجار با محدوده سنی 53-20 سال بود. پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارایه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 95 دسی بل nHL به ثبت رسید.یافته ها: میانگین دامنه و زمان نهفتگی قله p13 در مبتلایان به میگرن به ترتیب کمتر و بیشتر از افراد هنجار به دست آمد که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود. به طوری که برای دامنه، در گوش راست و چپ P=0.001 و برای زمان نهفتگی p13، در گوش راست  P=0.004 و در گوش چپ P=0.02به دست آمد. تفاوتی بین میانگین زمان نهفتگی قله n23 و نسبت دامنه در دو گروه مشاهده نگردید (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به مشاهده زمان نهفتگی تاخیر یافته در پاسخ بیماران دچار میگرن، احتمال درگیری نوار دهلیزی- نخاعی در ساقه مغز وجود دارد. با این وجود، به علت محدود بودن تعداد نمونه های مورد بررسی، جهت تعمیم نتایج به کل بیماران دچار میگرن نیاز به تحقیقات گسترده تری می باشد.

زمینه و هدف: پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در پاسخ به محرک کلیک یا تن برست به عنوان یک آزمون بالینی برای ارزیابی ساکول و عصب دهلیزی تحتانی مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعات مختلف نشان می دهد کاشت حلزون می تواند تاثیر منفی بر ساختارهای دهلیزی داشته باشد. هدف از این مطالعه، بررسی این پتانسیل در افرادی است که دارای حلزون کاشت شده یک طرفه هستند.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 33 بیمار دارای کاشت حلزون یک طرفه با میانگین سنی 96/19 سال به عنوان گروه مورد با 30 فرد هنجار با میانگین سنی 27/24 سال به عنوان گروه شاهد شرکت داشتند. میانگین زمان نهفتگی و دامنه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی در همه افرادها ثبت و مقایسه شد.یافته ها: در هر دو گوش تمامی افراد گروه شاهد امواج هنجار ثبت شد. در 16 مورد (48/48 %) هیچ پاسخی در دو گوش دریافت نشد. در سه مورد (09/9 %) پاسخ ها در هر دو گوش ثبت شدند، ولی در اکثر موارد دامنه امواج در سمت دارای کاشت حلزون کاهش یافته بود. در 14 مورد (42/42 %) پاسخ ها تنها در گوش غیرکاشت شده ثبت شدند.نتیجه گیری: پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی ابزاری ارزشمند برای بررسی عملکرد ساکول در افراد دارای کاشت حلزون است. آسیب به تیغه مارپیچی استخوانی و غشا پایه به دنبال کاشت حلزون می تواند باعث آسیب به اندام های دهلیزی، به خصوص ساکول، شود. به نظر می رسد ممکن است ساکول به دنبال کاشت حلزون صدمه ببیند و منجر به حذف پتانسیل عضلانی یا کاهش دامنه آن شود.

مقدمه: پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی، آزمون قابل اطمینان و جدیدی است که با فراهم آوردن اطلاعات تشخیصی در مورد عملکرد ساکول و یا عصب دهلیزی تحتانی، مجموعه آزمون های تعادلی حاضر را تکمیل نموده و سلامت رفلکس ساکولوکولیک را ارزیابی می نماید. دامنه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی متناسب با سطح فعالیت الکترومیوگرافی زمینه می باشد که این امر لزوم حفظ ثبات فشار عضله در حین ثبت را نشان می دهد. تغییر در وضعیت چشم باعث تغییر در فعالیت عضله جناغی – چنبری - پستانی و بنابراین تغییر در دامنه پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی می گردد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف، بررسی امکان تاثیر باز و بسته بودن چشم بر پارامترهای پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی صورت گرفت.مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی - مقایسه ای حاضر، پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارایه محرک500 Tone-Burst  هرتز با شدت 95 dBnHL در 40 فرد هنجار در محدوده سنی 30 - 18 سال ثبت شد.یافته ها: میانگین دامنه و زمان نهفتگی امواج P13 و  N23در هر دو گوش، اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: باز و بسته بودن چشم ها تاثیری بر پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی نداشت، بنابراین در صورت لزوم و جهت حذف آرتیفکت (Artifact) چشمی می توان آزمون پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی را با چشم بسته ثبت نمود.

زمینه و هدف: اختلالات شنوایی و تعادل در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک ممکن است به عنوان پیامد آسیب ایمنی گوش داخلی رخ دهد. آزمون پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی ابزاری جدید در بررسی مسیر دهلیزی - نخاعی است. در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو، اختلالات تعادلی از جمله هیدروپس آندولنف ممکن است در نتیجه رسوب کمپلکس های ایمنی در اطراف ساکول رخ دهد. گرچه وجود ناهنجاری در سیستم دهلیزی این بیماران اثبات شده، تاکنون عملکرد بخشی از سیستم دهلیزی شامل مسیر دهلیزی - نخاعی در این بیماران بررسی نشده است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف مقایسه این پتانسیل ها بین بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو و افراد هنجار انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی - مقایسه ای، پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی با ارائه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 95 دسی بل nHL در 26 فرد هنجار و 20 بیمار مبتلا به لوپوس در مرحله غیرفعال بیماری در محدوده سنی 50-20 سال ثبت شد.یافته ها: پتانسیل ها در 100 درصد نمونه ها مشاهده شد. میانگین دامنه قله به قله و نسبت عدم تقارن بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد. میانگین زمان نهفتگی قله های p13 و n23 در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو به صورت معنی داری نسبت به افراد هنجار بیشتر بود.(p<0.05) مدت زمان بیماری تاثیری بر پارامترهای آزمون نداشت.نتیجه گیری: با توجه به مشاهده تاخیر زمان نهفتگی در پاسخ بیماران، احتمال وجود ضایعه در ورای لابیرنت به ویژه در مسیر دهلیزی - نخاعی وجود دارد. به علت محدود بودن تعداد نمونه های مورد بررسی، امکان تعمیم نتایج به کل بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک نیست.

زمینه و هدف: یکی از آزمون های تشخیصی در بررسی عملکرد سیستم دهلیزی، آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی است. این پژوهش با دو هدف بررسی امکان پذیری انجام آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی در کودکان فلج مغزی اسپاستیک 12-7 ساله و عملکرد سیستم دهلیزی گردنی آنان در مقایسه با کودکان هنجار با استفاده از این آزمون صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی مقایسه ای 31 کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک، 8 دختر و 23 پسر با میانگین سنی 77.8 سال و انحراف معیار 52.1 سال، و 31 کودک هنجار شامل 13 دختر و 18 پسر با میانگین سنی 77.8 سال و انحراف معیار 52.1 سال شرکت داشتند و مورد ارزیابی پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی با استفاده از محرک تن برست 500 هرتز قرار گرفتند. شاخص های مورد بررسی شامل زمان نهفتگی قله های p13 و n23، دامنه n23-p13 و آستانه بود.یافته ها: پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی ثبت شده در 31 کودک هنجار دوطرفه بود. در حالی که، این پاسخ در 21 مورد از کودکان دچار فلج مغزی در هر دو گوش، سه مورد در گوش راست و پنج مورد در گوش چپ و دو مورد بدون پاسخ بود. در دو گروه از نظر زمان نهفتگی قله n23، دامنه و آستانه n23-p13 تفاوت معنی داری مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی در کودکان فلج مغزی قابل اجرا است. بین دو گروه تفاوت معنی داری در شاخص های مورد بررسی دیده شد که بررسی علل آنها به مطالعات بیشتری نیاز دارد.

زمینه و هدف: آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی ابزاری جدید برای بررسی عملکرد دهلیزی است. کاربرد بالینی این پتانسیل ها در بسیاری از بیماری ها بررسی شده است، اما نقش آنها در بیماری های ساقه مغز و فرآیند میلین زدای دستگاه عصبی مرکزی همچنان نامشخص است. هدف پژوهش حاضر مقایسه این پتانسیل ها در بیماران اسکلروز متعدد و افراد هنجار بود.روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی 21 بیمار مبتلا به اسکلروز متعدد، 15 زن و 6 مرد، و 20 فرد هنجار شامل 14 زن و 6 مرد، در محدوده سنی 50-17 سال انجام شد. پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی با استفاده از محرک تن برست 500 هرتز ثبت شد. شاخص های مورد بررسی شامل زمان نهفتگی قله های p13 وn23  و دامنه قله به قله p13-n23 بود.یافته ها: بین دو گروه از نظر میانگین زمان نهفتگی p13 و دامنه قله به قله p13-n23 در هر دو گوش تفاوت معنی داری مشاهده گردید (p<0.05). در دو بیمار اسکلروز متعدد پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی تنها در یکی از گوش ها قابل ثبت بود. زمان نهفتگی قله p13 در 9 بیمار (14 گوش) افزایش نشان داد. به طور کلی نتایج آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی در 6/47 درصد بیماران ناهنجار بود.نتیجه گیری: آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی احتمالا می تواند ابزاری جدید برای ارزیابی اختلالات عملکردی ساقه مغز در بیماری اسکلروز متعدد باشد. نتایج ناهنجار این آزمون در این بیماران ممکن است با نقص هدایت پیام های عصبی در مسیر رفلکس وستیبولوکولیک در ارتباط باشد.